7 maart 2011 door Marenubium
Ik en mijn Ego
Hoe vaak kom ik de laatste tijd wel niet opmerkingen tegen als “dat is je Ego die spreekt”, of “je Ego staat je groei in de weg”, of “als je je Ego opzij zet ben je ‘verlicht’”, of “het is alleen maar je Ego, die materie en macht aanhangt”, of “het is maar materie, en mij boeit het niet”.
Hierdoor krijgt het Ego voor mij persoonlijk een negatief tintje. In mijn ogen wordt daarmee gezegd: je mag niet genieten van materie.
Maar is dat nou werkelijk zo?
Is het Ego dan zo slecht?
Wat is er zo mis met genieten van materiële zaken?
Wat is er mis met trots op jezelf zijn dat je een studie goed hebt afgerond?
Wat is er mis met die goedbetaalde baan die je dan hebt verdiend?
Wat is er in Godsnaam mis met GENIETEN van jouw eigen inspanningen…
Ik ben er nu achter dat het Ego helemaal niet zo ‘slecht’ is, maar dat het eerder ligt aan de waarde die het Ego aan materiële zaken hangt. Het ligt aan de waarde die het Ego geeft aan de materie en waarmee het Ego zich identificeert.
Wij leren op school, vanuit de opvoeding en van de maatschappij dat uiterlijke status van belang is. Status waarmee het Ego zich sociaal kan identificeren. De status waarvan het Ego kan zeggen: dit ben IK! Kijk mij eens!
Kort door de bocht gezegd dan.
We voelen ons niks waard als we ergens in gefaald hebben of geen diploma hebben. We houden krampachtig vast aan dat beeld van huisje, boompje, beestje, en zijn teleurgesteld in het leven als we dit op ons dertigste nog niet bereikt hebben.
Wij zijn materie
Goed, dat is de ‘nare’ kant van het Ego; de uiterlijke zekerheid. De kant van het Ego die we eigenlijk niet onder ogen willen zien, en dan ook maar gemakshalve roepen dat we ‘geen ego hebben’, of hard roepen dat ‘we geen materie aanhangen’ en ‘geld niet belangrijk is’. Om daarmee jezelf voor de gek te houden dat je ‘op de goede weg zit’ naar de zogenaamde ‘verlichting’.
Maar in deze fysieke 3e dimensie kàn je niet om materie heen. Wij als zielen zijn immers gemanifesteerd in fysieke lichamen, in materie. En materie is ook de natuur, de dieren om je heen, je familie, jouw lichaam, en alles wat de mensheid aan het (op-)bouwen is.
Hoe kun je dan roepen dat je de materie niet aanhangt en verguist? Want daarmee verloochen je jezelf en de mensheid. Dat is meten met twee maten. En ja, jezelf dus gewoon weer lekker voor de gek houden.
Wees niet bang voor materie, want je bent immers zelf materie.
Wat is daar zo mis mee, wat is er mis met jou eigen IK? Hou gewoon lekker van jezelf, in alle aspecten die JIJ bent.
In de spirituele wereld en tijdens het ontwaken van ons bewustzijn wordt maar al te vaak en lukraak geroepen dat je Ego en je Ziel voortdurend met elkaar in conflict zijn.
En dat je met je Ego moet onderhandelen om je Ziel haar doel te laten bereiken, namelijk: verlichting en groei naar eenheid en bewustwording.
Onzin. Er is niks te onderhandelen.
Je mag van je Ego houden. En waar jouw Ego van houdt, daar mag je ook van houden.
Tijdens het bewustwordingsproces volgt je Ego vanzelf wel het pad van de Ziel, omdat in dit proces de waarde die jouw Ego geeft aan de materie begint op te schuiven en plaats maakt voor zaken die belangrijker worden. Niet materiële zaken. Vanzelf. Is me dat mooi.
Je Ego zal zich steeds minder gaan identificeren met materie. Want dat zal je Ego steeds minder nodig hebben. Er wordt een andere waarde aan materie gegeven, er wordt een ander belang en doel aan ‘gehecht’. Dat heet met een mooi woord dan ook wel ‘onthechting’.
Maar dat neemt niet weg dat je niet meer mag genieten van materie.
Sterker nog, in mijn geval kan ik steeds meer gaan genieten van materie. Waar ik ooit impulsief spullen om me heen verzamelde en vond dat ik een bepaald bankstel ‘moest’ hebben of ‘die dure keuken’ of die bepaalde boeken of diploma’s, omdat iemand in mijn positie die ‘moest’ hebben, maar ik er nooit meer naar omkeek en daarmee al die zaken ‘waardeloos’ werden, kan ik nu werkelijk waar genieten van de spulletjes waar ik nu zelf voor gespaard heb en die ik zelf ‘wil’ hebben of ‘wil’ bewerkstelligen. En daarmee worden die spulletjes voor MIJ waardevol, en niet voor een ander. De maatschappij en mijn omgeving bepalen niet meer voor MIJ wat waardevol is, dat bepaal ik zelf. En ik kan er nu veel meer van genieten omdat het van mijzelf uitkomt, en niet meer buiten mij zelf; ik leg mijn zekerheid niet meer buiten mij.
Goed, er zijn mensen die gewoon kiezen voor een levensstijl zonder of met zo min mogelijk materiële zaken. Dat is een keuze waar ook helemaal niks mis mee is. Maar dat houdt niet in dat die keuze voor iedereen geldt en iedereen maar deze weg ‘moet’ inslaan. Je hoeft je Ego niet te verguizen en opzij te duwen of krampachtig te onderdrukken om dat pad naar verlichting te vinden. Want dat Ego volgt vanzelf wel en dient vanzelf wel je Hogere Doel.
Wisselwerking tussen Ego en Ziel
Je hebt je Ego nodig om te bepalen waar je innerlijke zekerheid ligt.
Ik hou van mijn ego omdat deze waarde weet te hechten aan materie. Ik hou van mijn Ego omdat deze mij kan laten voelen wat genieten is. Ik hou van mijn Ego omdat mijn ziel zich anders doodongelukkig zou voelen in deze materiële, 3e dimensie en illusionistische wereld. Mijn Ziel heeft mijn Ego nodig om te kunnen bepalen wat belangrijk en waardevol is. Zo zal mijn Ziel op haar beurt mijn Ego laten zien en leren waar mijn Ego belang aan mag gaan hechten. En zo zal zelfwaardering, de innerlijke zekerheid, steeds meer en stapje voor stapje belangrijker gaan worden dan de uiterlijke zekerheid.
Wat een machtig mooie wisselwerking.
Gerelateerde berichten
